Düzen Bozuldu

yerimi tayin ettim dünyanın bir köşesine

biraz rüzgâr alsın istedim içimdeki sessizlik

her taraf deniz

bir ben miyim

yüzme bilmez

            söz dinlemez

                        ferman tanımaz

 

dünyada olan ne varsa aynı benim gibi

kalabalıklardan sıyrılıp ezber konuşmak gibi

şu akıp giden düzeni bozmak için

her sabah her akşam her öğlen

tekrar tekrar beş kere

içimde çırpınıp duran ihtilâl ile

büyüttüm büyüttüm ellerimi

 

düzen bozuldu

her taraf dijital her taraf kamera

kirlendikçe kirlendi hayat dediğimiz kördüğüm

beni sıkı tutan, hizaya çeken muazzam bir kulluk

bileğime güç veren, düşmanları ürküten bir kulluk

hadi haykır yüreğim

siz kapitaller

siz şov severler

siz kamera önünde yalancı gözyaşı

ırak karşısında amerika

doğu karşısında batı

şükür

içimde sallanıp duran ayakta bir kulluk

 

şimdi diz çöküp çölün tam ortasında

dünyamı değiştirecek bir kervan bekliyorum

uzaktan geçip giden atlılar

sevindirmiyor içimde ölmeyi bekleyen kuşları

-belki üstümüzden bir kuş geçer- diye diye

kana kana su bile içemiyorum

kana kana Allah

kana kana Muhammed

kana kana iman

serinletiyor içimde bekleyip duran melekleri

 

düzen bozuldu

kim değiştirecek diye beklerken düzeni

politikacılar, boşa savrulan nutuklar

deli deli bakan gözler

esmerliğimize gülen içi boş gözler

geçtim hepsinden bir ırmaktan geçer gibi

içimde çoğaldıkça Allah

bütün ihtilâller ancak benimle başlar

şimdi dört bir yanımda ayakta bekleyen bir kulluk

One thought on “Düzen Bozuldu

  1. güzel ve etkileyici bir şiir.etkileyiciliği şuradan geliyor:mustafa uçurum,bu şiiriyle,şiirin mesele taşıyıcı gücüne ulaşmış durumda.okuru sarsıyor bu şiir.liriğin sınırları içinde muhalif damarın şiirini deniyor.etkileyiciliği buradan.tebrik ederim mustafa abi.bu şiirlere susamıştık.kalemine sağlık.

Bir yanıt yazın