1.Şiirin tükenmesi insanlığın tükenişiyle koşut bir şey
2-Somut şiir, epik şiir, klasik şiir, görsel şiir… Bu bunun kankası, bunlar bu dergiyi birlikte çıkardı da ondan birbirine torpil yapar da falan… Böyle bir rezillik sürer gider yıllardır.
3.İyi hoş da senin bir şiirini alıp bir genç sevdiğine okumuyor. Gözünü kapattığında senden bir mısra gelmiyor kimsenin aklına. Birisi mektup, hadi e-posta diyelim, yazarken altına şair de şöyle demiş zaten diye not düşmüyor. Sen neyin tartışmasını yapıyorsun, neyi paylaşamıyorsun? Şiiri tartıştın da ne oldu?
4.Şiirin önünü şu açar: Bir gün Kastamonu'dan biri kalkar gelir, iki gün orada burada kalır, şiirini yazar, derginin kapısına götürür bırakır. Elazığ'dan, Afyon'dan, Antalya'dan bir çocuk gelir, o şiir ortamının da canına okur.
5.1990'da bir şiir yayımladım, hece ve vezinle yazılmıştı, sene 2009 şu anda dergilerde şiir yazan çocukların yarısı öyle yazıyor.
6.Sen benim milli veznimi depoya kaldıramazsın, yemezler bunu, yemem ben.
Bu incilerin detayı Kitap Zamanında…

Follow